پینار

امروز ازمون سه روز یک بار داشتم

ترجیح دادم امروز ازمونو توی بدترین حالت ممکن برگزار کنم و ببینم شرایط چقد موثره در نتیجه

گرم ترین جا

پر سر و صدا ترین جا

و مکانی که توش استرس دارم

یعنی یکی از پاگردهای پله ها و رو به ارتفاع

فوبیای ارتفاعم رو هم تحریک کردم

سحری هم کم خوردم که گرسنه باشم

خلاصه حسابی خود ازاری کردم

صندلیو گذاشتم و شروع کردم...

و تفاوت فاحش نتیجه شو با ازمون های قبلی دیدم!!! :|

البته بازم خوب بود خداروشکر ولی نه مثل قبلیاااا

بگذریم از سر و صدای بچه های فامیل

از گرسنگی و سیاهی رفتن چشام :/

از میتینگ زن های همسایه دم در :(

از گرمای شدید و هوای دم کرده ی توی پله ها

از بوی ناهار خونه همسایهههه

از این که سر قسمت ادبیاتش یه بیت خاطره انگیز دیدم و تا اخر تایم عمومی فکرم داشت بی اجازه خاطرات رو مرور میکرد

از این که بخاطر گرسنه بودن و اکبند شدن مخم مجبور بودم بعضی سوالارو مجدد بخونم

.

.

.

اوج سختیش اینجا بود که بخاطر تشنگی گلوم میسوخت و زبونم شکل یه اسکاچ گنده بود توی دهنم

سر ازمون،وسط تست شیمی،یاد کربلا افتادم و گریه کردم برای مظلومیت اقا.برا تشنگیش :(( برا تشنگی بچه های کوچولو.البته بعد از گریه شبیه یه ماهی بودم که دهنش باز افتاده

من خط قرمزم و نقطه ضعفم توی همه زندگیم بچه هان... از اذیت شدن بچه ها دیوونه میشم :( 

چرا اخه.چرا :( کاش زودتر حضرت مهدی بیاد و انتقام اقا رو بگیره.تا یه کم این اتیش توی دل شیعه ها خنک شه...

پ ن : خیلی وقت بود گریه نکرده بودم.و خیلی وقت تر بود که برا روضه گریه نکرده بودم