چرا اینقد درباره ی خدا فکر نمیکنم؟!
وقتی دختر عمه م که 9 سالشه ازم درباره خدا میپرسید و من با تعجب میدیدم که سوالای کودکی منو داره میپرسه،خودمو میدیدم با یه ذهن پر سوال و یه فهم ناقص و مستاصل برای درک خدا.یاد این مساله افتادم که چند وقته به خود خدا فکر نمیکنم؟از شعار دادن و سطحی بودن تنفر به خصوصی داشتم و دارم ولی شدیدا دچارش شدم
از خصوصیات خوب دوران کودکیم فقط یه سری چیزای محدود برام مونده مثلا این که پول دوست نباشم.مامانم هر وقت که توی جلسه های قرانشون برای اعیاد یا برای کارای خوب پول جمع میکردن میومد به من هم میگفت.منم همه پول توجیبی هامو میدادم میرفت.
یا این که مورچه ها و حشره هایی که گیر میوفتن رو نجات بدم.مثلا همین اخیرا از توی حموم یه کفشدوزک نجات دادم.یا بخاطر صدمه زدن غیر عمدی به یه شاپرک یه ساعت گریه کردم :/ البته بعد شاپرکه پاشد رفت و فهمیدم که خیلیم حالش خوب بود و داشت ناز میکرد :|
و از خصوصیات از دست رفته م همین نزدیکی به خداس
شاید اقتضای بزرگ شدنه
و شاید من سالهاست که ازش دورم اما الان که توی خونه م و تنهام و تمام طول روز با کسی حرف نمیزنم حس میکنم این دوریو
کاش یه کم خدارو حس میکردم.قبلا (دو سه سال پیش) حس میکردم ولی الان نه.و نمیدونم قبلا چرا حس میکردم و الان چرا نه!شدیدا به نرگس کلباسی غبطه خوردم وقتی توی ماه عسل اینقد زلال درباره خدا حرف میزد
یه همچین باوری میخوام.و نمیدونم چجوری بهش برسم
همیشه میدیدم یه عده هستن که مثلا حجاب ندارن یا غیبت میکنن یا ... میگن دوست داریم عوض شیم ولی نمیشه، فکر میکردم چه حرف مزخرفی مگه میشه بخوای و نشه
الان دچار همینم.میخوام و میدونم که باید بشه ولی نمیدونم چجوری و نمیدونم میشه یا نه!
عی بابا...
پی نوشت:روزه گرفتن سخته و روزه در شهر گرمی مثل شهر من سخت تر و روزه و درس خوندن سخت تر تر و روزه و بی خوابی اند سختی! :) تف تو ریا
پی نوشت دو:خیلیا گفتن روزه نگیر گفتن خدا مهربون تر از اینه که بخواد برا روزه تلافی کنه و میبخشه و بعدا میگیری و ... ولی نتونستم نگیرم
- چهارشنبه ۱۷ خرداد ۹۶
